W szklanym naczyniu żyły dwie czerwone rybki. Poruszając się leniwie wzdłuż szklanych ścian miały dość czasu, by filozofować. Pewnego dnia jedna z rybek zapytała drugą:
- Czy wierzysz w Boga?
-Oczywiście!
- A skąd o Nim wiesz?
- A kto, według ciebie, zmienia wodę w naczyniu każdego dnia?
Mogłoby się wydawać, że powyższe opowiadanie to po prostu ... zwykła bajka.
Ale czasem warto zapytać: skąd o nim wiem? Takie pytanie pozwala nie tylko uświadomić sobie, że on jest, ale także, że działa.
Ktoś w końcu musi stać za tym, że codziennie wstaje słońce, że zieleń budzi się na wiosnę i zasypia na zimowy czas.
Musi być ktoś, kto mi pomaga, kiedy go o to poproszę. Przecież to czego doświadczyłem, nie może być dziełem przypadku.
Wszystkie problemy i te duchowe i fizyczne, trudy codziennego życia mogą zniknąć, bo jest ktoś
... a tym kimś jest Bóg.
Jak spokojna rzeka płynie w nas życie i to jest cudem. Ale my przywykliśmy również do cudów. Każdy dzień jest nowym darem, czystą stroną do zapisania. Bóg zmienia nam wodę każdego dnia.
Zgodzę się z tym i trafnie napisane . :)
OdpowiedzUsuń